Δημόσια αργία προς διαγραφή: 11 Νοεμβρίου καταργήθηκε, 8 Μαΐου εν λόγω;
Η συζήτηση γύρω από την κατάργηση της αργίας στη Γαλλία παίρνει νέα διάσταση, ενώ η κυβέρνηση εξετάζει το μέτρο αυτό για να δημιουργήσει οικονομίες, ιδιαίτερα για την Κοινωνική Ασφάλιση. Ο γενικός πρόεδρος της γαλλικής αναμνηστικής, Serge Barcellini, αντέδρασε υπερασπιζόμενος σθεναρά το ανέγγιχτο της 11ης Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης της ανακωχής του 1918, η οποία αποτίει φόρο τιμής στους βετεράνους από το 1922. Στα μάτια του, αυτή η ημερομηνία έχει μεγάλη συμβολική σημασία, ειδικά από την προεδρία του Νικολά Σαρκοζί, επεκτάθηκε ώστε να συμπεριλάβει τη μνήμη των στρατιωτών που έπεσαν κατά τη διάρκεια εξωτερικών επιχειρήσεων (OPEX).
Αντιμέτωπη με αυτή τη συναίνεση στις 11 Νοεμβρίου, η 8η Μαΐου, που τιμά τη νίκη του 1945, θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μια εναλλακτική επιλογή. Ο Serge Barcellini υπενθυμίζει ότι αυτή η επίσημη αργία έχει υποστεί πολλαπλές αλλαγές κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, καθιστώντας επίσημη αργία το 1954 προτού καταργηθεί από τον στρατηγό de Gaulle το 1959 και στη συνέχεια επαναφέρθηκε από τον François Mitterrand το 1981. Ωστόσο, με την 80η επέτειο του νίκη επί του ναζισμού το 2025, η απομάκρυνση της 8ης Μαΐου φαίνεται απίθανη.
Οι οικονομικές επιπτώσεις υπολογίζονται σε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ
Η ιδέα της κατάργησης της αργίας υποστηρίζεται από ορισμένα μέλη της κυβέρνησης και βουλευτές της πλειοψηφίας για να συμβάλουν στην ανάκαμψη των δημόσιων οικονομικών. Η καθιέρωση μιας δεύτερης ημέρας αλληλεγγύης, παρόμοια με εκείνη που καθιερώθηκε το 2004 για τη χρηματοδότηση της αυτονομίας των ηλικιωμένων και των ατόμων με αναπηρία, θα μπορούσε να αποφέρει περίπου 3,3 δισ. ευρώ για την Κοινωνική Ασφάλιση. Αυτή τη στιγμή, αυτή η πρώτη μέρα αλληλεγγύης αποφέρει 3,42 δισ. ευρώ ετησίως μέσω εισφοράς που αντιστοιχεί στο 0,3% του ακαθάριστου μισθολογίου των επιχειρήσεων, καθώς και μείωσης 0,3% στις συντάξεις των φορολογουμένων συνταξιούχων.
Ωστόσο, οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις ενός τέτοιου μέτρου παραμένουν αβέβαιες. Το 2020, μια έκθεση επεσήμανε ότι η αύξηση των ωρών εργασίας θα μπορούσε να ενθαρρύνει τις εταιρείες να περιορίσουν τις προσλήψεις τους, μειώνοντας έτσι τον αντίκτυπο στην αύξηση του ΑΕΠ. Τα προηγούμενα δείχνουν επίσης τους κινδύνους μιας τέτοιας μεταρρύθμισης, ιδίως όσον αφορά τη σύγχυση για τις επιχειρήσεις, όπως κατά την εφαρμογή της Δευτέρας του 2004. Αυτό το μέτρο δημιούργησε στη συνέχεια ανισότητες μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, προκαλώντας κριτική και οπισθοδρόμηση το 2008, όταν αποφάσισε να αφήσει κάθε εταιρεία να επιλέξει την ημερομηνία της ημέρας αλληλεγγύης.
Επίσημες αργίες στη Γαλλία στο ευρωπαϊκό πλαίσιο
Η Γαλλία έχει 11 ετήσιες επίσημες αργίες, κατατάσσοντάς την εντός του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Συγκριτικά, οι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ολλανδίας έχουν 8, ενώ η Κύπρος και η Σλοβακία έχουν 15. Προσθέτοντας τις αργίες στις 25 ημέρες νόμιμης άδειας μετ' αποδοχών, η Γαλλία συγκαταλέγεται ωστόσο στις ευρωπαϊκές χώρες που προσφέρουν τις περισσότερες ημέρες άδειας (36 ημέρες συνολικά ), μαζί με την Αυστρία, τη Φινλανδία και την Εσθονία.
Παρά τον αριθμό των ημερών που δεν εργάστηκαν, ο όγκος των ωρών που εργάζονται ετησίως από τους Γάλλους παραμένει εντός του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το 2022, η εργάσιμη εβδομάδα ήταν 36,2 ώρες, ελαφρώς υψηλότερη από εκείνη της Γερμανίας (34,6 ώρες) και κοντά στην Ιταλία. Σε σύγκριση με τα χρόνια πριν από τη μετάβαση στην εβδομάδα των 35 ωρών, όταν οι Γάλλοι εργάζονταν 1 ώρες ετησίως, ο όγκος αυτός έχει μειωθεί, αλλά η Γαλλία παραμένει εντός του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Εν ολίγοις, η κατάργηση της αργίας αποδεικνύεται ένα σύνθετο και ευαίσθητο θέμα, με σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες. Ενώ θα επέτρεπε ουσιαστική εξοικονόμηση πόρων για την Κοινωνική Ασφάλιση, η υιοθέτησή του θα απαιτούσε λεπτούς συμβιβασμούς, τόσο όσον αφορά το χρονοδιάγραμμα όσο και τη διαχείριση των διαφορών μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.
